تنیس روی میز ورزش خیلی قدیمی نیست. اولین نشانه هان مربوط به این رشته ورزشی مربوط به دهه های پایانی قرن نوزدهم است که سربازان انگلیسی در هند و آفریقای جنوبی به وسیله ی بسته های سیگار و سرهای نوشابه، یک میز و تعدادی کتاب در وسط میز بازی می کردند. این ورزش در ابتدا تنیس داخل سالن نامیده می شد. به مرور زمان و در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان این ورزش با نام هایی چون (Whiff Whaff) و (gossima) شناخته می شد، برادران پارکر اولین افرادی بودند که لوازم مناسب برای این ورزش تولید کردند.
خاستگاه ورزش تنیس روی میز به بریتانیا بر می گردد.
در بین سالهای ۱۸۹۰--۱۸۸۰ شاهزادگان (زمان ملکه ویکتوریا) طبقهٔ بالا پس از خوردن ناهار برای سرگرمی و تفریح بازی تنیس روی میز را انجام می دادند.
این ورزش اوایل در آسیا انگلستان و نزد سرخپوستان آمریکای شمالی بازی می شد.
در ابتدا از جعبه ی سیگار خالی و یک چوب پنبه ی شامپاین به عنوان توپ استفاده می کردند تا این که کم کم راکت های چوبی با روکش پوست گوساله جای آن ها را گرفت.
رئیس سابق فدراسیون بین المللی تنیس منشا این بازی را از سرخپوستان می دانست.
در سال ۱۸۹۰ جیمز گیپ انگلیسی توپی از جنس سلولوئید (جنسی مشابه توپ های فعلی) درست کرد که سبب تحول بزرگی در این ورزش شد.
این بازی "پینگ پنگ" نام گرفت و دلیل این نام گذاری به علت صدای پینگ پنگ توپ آن است.
این اسم گذاری باعث حذف نام های "گوسیما" ، "فلیم فلام" ، "ویف وایف" و پینگ پنگ از روی آن شد.
این ورزش قوانین و مقررات خواصی نداشت بنابراین تنیس روی میز طبق سلیقه ی افراد بازی می شد.
طول و عرض میز و ارتفاع تور در کشور ها مختلف متفاوت بود، به همین دلیل هرکس می توانست روی میز تنیس خود که عادت کرده بود بهتر بازی کند.
از ابر ستاره های آن زمان می توان به "لاسچلوپارتمان" مجاری و در سال های بعد آن به "شومن واریته" اشاره کرد.
این قهرمانان توانسته بودند با کفش های قلابدار، پیراهن و شلوار مشکی ابریشمی بازی های هیجانی را برای تماشاچیان به وجود آورند.
فوت و فن های این ابرستاره ها در آن زمان تماشاچیان بسیاری را سرگرم می کرد و مانور خاص آن ها روی برگرداندن توپ از داخل لیوان بود که حتی امروزه تعداد کمی از ورزشکاران تنیس باز به آن تسلط دارند.
در سال ۱۹۰۵ راکت های چوبی با روکش پلاستیکی موج دار جای راکت های قدیمی را گرفت.
راکت های چوبی این امکان را در اختیار بازیکنان گذاشت تا آن ها بتوانند سرعت های مختلفی به توپ بدهند.
راکت های چوبی به زودی به محبوبیت رسیدند، در آغاز بازی تنیس روی میز شامل حمله از یک طرف و دفاع از طرف دیگر بود.
در سال ۱۹۲۶ فدراسیون بین المللی تنیس روی میز تاسیس شد.
از سال۱۹۲۶ مسابقات جهانی تنیس روی میز آغاز شد.
ورزش تنیس روی میز در اروپا
اولین دوره ی مسابقات جهانی تنیس روی میز در لندن برگزار شد و از آن موقع تا به حال به غیر از سال های جنگ جهانی دوم بدون وقفه برگزار می شود.
اروپایی ها موفق شدند در بین سالهای ۱۹۲۶ تا ۱۹۵۲ عناوین مختلفی را به دست آورند برای همین می توان این عصر را عصر اروپایی ها دانست.
ورزش تنیس روی میز در آسیا
دهه سال ۱۹۵۰ به دلیل قهرمانی های متعدد ژاپنی ها در بازی تنیس، معرفی روش پن هولدر (گرفتن راکت به شکل مداد) ،ارائه ضربه های فورهند، بازی های تهاجمی که نزدیک میز انجام می شد، رقص پای مخصوص بازیکنان، این دهه عصر ژاپنی ها نام گرفت.
ژاپنی ها تا سال ۱۹۶۱ موفق شدند این قهرمانی در بازی تنیس را حفظ کنند.
بازیکن چینی موفق شد اولین کاپ انفرادی جهان را به پکن در سال ۱۹۵۹ "چنگ کوتان" ببرد.
از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۷ چینی ها توانسته اند در مسابقات پینگ پنگ قهرمان میدان باشند.
مخترع ضربه های پیچدار و مارپیچی که به ضربه های لوپ معروف هستند به اسم ژاپنی ها در سال ۱۹۶۰ به ثبت رسید.
تاریخچه پیدایش میز تنیس در ایران
تاریخچه پیدایش میز تنیس در ایران نیز حدودا به سال ۱۳۱۷ باز می گردد.
انگلیسی های مقیم خوزستان در ایران میز تنیس را معرفی کردند.
در سال ۱۳۲۰ و یکی دو سال بعد آن در شهر های جنوبی ایران مسابقات تنیس روی میز با شرکت ایرانی ها و خارجیان مقیم ایران برگزار شد.
در سال ۱۳۲۵ بعد از این که پینگ پنگ در بیش تر شهر های ایران طرفدارانی پیدا کرد فدراسیون تنیس روی میز کشور تاسیس شد.
از سال ۱۳۳۲ تا کنون مسابقات قهرمانی کشور در ورزش تنیس روی میز به جز چند دوره همه ساله برگزار شده است.
از همین رو شرکت های متعددی در ایران، اقدام به تولید میز پینگ پنگ به صورت حرفه ایی کرده اند.
در بین سال های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۳ کاپ های جهانی بازی تنیس در اختیار ژاپنی ها و هم چنین مجاری ها بوده است اما قهرمانان بازی تنیس روی میز هم چنان چینی ها بوده اند.
در سال ۱۹۰۲ اولین راکت های حرفه ای این ورزش ساخته شد و انجمن پینگ پنگ در انگلستان تاسیس شد. هر چند این ورزش ابتدا به عنوان یک سرگرمی در بین افراد رایج شد که با هم بازی می کردند ولی به تدریج در انگلستان و اروپا گسترش یافت. با ورود تجهیزات این رشته ورزشی به ژاپن در حدود سال های ۱۹۲۰ تعداد بیشتری از مردم دنیا با این ورزش جدید آشنا شدند.
فدراسیون بین المللی تنیس روی میز در سال ۱۹۶۲ در گردهمایی بین المللی که در برلین تشکیل شده بود با حضور کشورهای انگلیس، سوئد، مجارستان، هند، آلمان، دانمارک، چکسلواکی، استرالیا و ولز تأسیس شد. اولین دوره رقابت های قهرمانی جهان یک سال بعد در کشور انگلستان برگزار شد.
در سال های اولیه رقابت های جهانی تا حدود دهه پنجاه میلادی تیم های مجارستان، انگلیس، چکسلواکی و تیم های اروپایی بر سایر تیم ها برتری داشتند ولی با پیشرفت این رشته ورزشی در شرق آسیا و ورود ژاپن، چین، تایوان و کره جنوبی به این رقابت هاریال برتری ژاپنی ها و بعدها کره ایها و چینی ها به حدی رسید که امروزه در رقابت های جهانی و المپیک تمامی رویدادهای این ورزش با برتری ورزشکاران این کشورها به پایان می رسد.
ورزش تنیس روی میز از بازی های المپیک ۱۹۸۸ وارد برنامه بازی ها شد. البته این رشته ورزشی از ۱۹۵۸ و سومین دوره بازی های آسیایی در برنامه این رقابت ها قرار گرفت.
